Rock Alchemist

Ο Δημήτρης Κατής αποφάσισε να επαναδραστηριοποιήσει τους Εξόριστους, αυτή τη φορά εισακούοντας τη… λαϊκή απαίτηση για ελληνικό στίχο και για επιστροφή του αρχικού τραγουδιστή Χρήστου Αβράμη. Λίγες μόνο μέρες πριν από το πολυαναμενόμενο live της 30ης Απριλίου στην Αρχιτεκτονική, συναντηθήκαμε με τον Δημήτρη και το Χρήστο για μία ακόμη συνέντευξη εφ όλης της ύλης…άλλωστε, το Rockpages είχε μιλήσει και με τον Δημήτρη Κατή το 2005, μερικούς μήνες πριν την κυκλοφορία του “Wrath of Zeus”.

Συνέντευξη: Σάκης Νίκας

Rockpages.gr: Όταν είχαμε μιλήσει την πρώτη φορά, σου είχα πει ότι αν θα αποφάσιζες ποτέ να χρησιμοποιήσεις ξανά το όνομα των Εξόριστων, καλό θα ήταν να ήταν και ο Χρήστος Αβράμης μαζί σου. Το θυμάσαι;

Δημήτρης Κατής: Ναι. Αυτή τη φορά υπήρχε μία ειδική περίσταση…συμπληρώνουμε 20 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου των Εξόριστων. Το group δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 1989 και ο δίσκος βγήκε στις αρχές του 1990.

Rockpages.gr: Πρόκειται για ένα μεμονωμένο γεγονός ή για κάτι που θα έχει συνέχεια;

Δημήτρης Κατής: Εξαρτάται…όπως σου έχω πει αλλά και έχω τονίσει επανειλημμένα, αυτό είναι κάτι που εξαρτάται από τις προτάσεις εκείνων που ενδιαφέρονται άμεσα για τους Εξόριστους. Και δεν μιλάω για τον κόσμο των Εξόριστων…αυτοί αποτελούν σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία μας και παίζουμε αποκλειστικά και μόνο γι’ αυτούς και για κανέναν άλλο! Πρέπει, όμως, να βρεθεί κάποιος για να αναλάβει τα έξοδα για τη διοργάνωση συναυλιών ή για τη δημιουργία ενός δίσκου…μόνο έτσι θα μπορούσε να υπάρξει συνέχεια για τους Εξόριστους. Τόσο εγώ, όσο και ο Χρήστος είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό αρκεί να υπάρχουν οι προδιαγραφές, ο προγραμματισμός και η συνέπεια από αυτόν που θα αναλάβει κάτι τέτοιο.

Rockpages.gr: 20 χρόνια μετά το πρώτο album…πιστεύετε ότι υπάρχει σήμερα αγοραστικό κοινό για μία νέα κυκλοφορία των Εξόριστων;

Δημήτρης Κατής: Η πειρατεία έχει επηρεάσει πάρα πολύ τις πωλήσεις…αυτό είναι γνωστό. Όπως γνωρίζεις, οι εταιρείες πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Το 2006, είχαμε κάνει τον τελευταίο μας δίσκο με μία ανεξάρτητη εταιρεία. Αν υπάρξει κάποια άλλη, εδώ είμαστε…θεωρώ ότι υπάρχει αρκετός κόσμος που θέλει να ακούσει νέο υλικό από τους Εξόριστους.

Rockpages.gr: Είχες μείνει ικανοποιημένος από την ανταπόκριση του κόσμου για το “Wrath of Zeus”;

Δημήτρης Κατής: Ήταν πάνω-κάτω αναμενόμενη δεδομένου του ότι είχαμε να κάνουμε με μία ανεξάρτητη εταιρεία. Το θετικό ήταν ότι έγινε διανομή και στο εξωτερικό. Πρέπει πάντως να τονίσω ότι έμεινα ευχαριστημένος από την ποιότητα των μουσικών που έπαιξαν στο δίσκο.

Rockpages.gr: Χρήστο, για τον Δημήτρη μαθαίναμε νέα όλα αυτά τα χρόνια, αφού παρέμεινε ενεργός τόσο με τους Εξόριστους όσο και με διάφορα solo projects. Πες μας λίγο τι έκανες μετά την αποχώρηση σου από το συγκρότημα το 1992…

Χρήστος Αβράμης: Εγκατέλειψα την Ελλάδα…μαζί και κάποιες προτάσεις επαγγελματικές που μου έγιναν εκείνη την εποχή…έφυγα στο εξωτερικό, στην Αγγλία και έζησα για κάποια χρόνια εκεί. Άνοιξα κάποια clubs εκεί, έμενα κοντά στο Sheperd’s Bush και ασχολήθηκα συστηματικά με την τεχνολογία στα studios. Λόγω διαφορετικής, αν θέλεις, κουλτούρας στο εξωτερικό δεν κατάφερα να υλοποιήσω κάποια σχέδια που είχα κάνει σχετικά με τη μουσική. Τώρα, είμαι ξανά με τον Δημήτρη και ελπίζω πραγματικά να βγει κάτι πολύ καλό…είμαι περισσότερο προσγειωμένος σε σχέση με το παρελθόν…αυτό να λέγεται!

Rockpages.gr: Είχατε επαφή όλα αυτά τα χρόνια;

Χρήστος Αβράμης: Ναι…τηλεφωνιόμασταν κατά διαστήματα…μάθαινα νέα της μπάντας.

Rockpages.gr: Πως είδες τις δουλειές των Εξόριστων, μετά την αποχώρησή σου;

Χρήστος Αβράμης: Νομίζω ότι όλες οι επόμενες δουλειές του Δημήτρη ήταν ανεβασμένες από πλευράς παραγωγής και ποιότητας.

Rockpages.gr: Ένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία των Εξόριστων είναι ο ελληνικός στίχος…

Χρήστος Αβράμης: Ναι…και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό (γέλια)! Όταν μπήκα στο συγκρότημα, ήταν κάτι που πρότεινα στον Δημήτρη, ο οποίος είχε και εκείνος την ίδια ιδέα.

Rockpages.gr: Γιατί, κατά τη γνώμη σας, έχει μείνει στη συνείδηση του κόσμου το πρώτο σας album σαν ένα πολύ κλασικό δείγμα ελληνικού heavy rock;

Δημήτρης Κατής: Η απάντηση είναι απλή και έρχεται δίχως δεύτερη σκέψη…λόγω του «Κάνω Μία Ευχή». Το τραγούδι αυτό έγινε πλατινένιο σε μία εποχή που η πλατίνα ήταν στις 70.000 αντίτυπα. Η μελωδία, οι στίχοι και η ερμηνεία…ήταν όλα άψογα! Το γεγονός ότι ήταν μία μπαλάντα με metal στοιχεία αλλά και λυρική ευαισθησία βοήθησε πολύ…άλλωστε δεν έπαιζε κανένας έτσι εκείνη την εποχή. Ακολούθησε το «Σύνορα Παντού» και έτσι καθιερωθήκαμε σαν συγκρότημα. Βέβαια, και το γενικότερο ύφος του πρώτου δίσκου ήταν τέτοιο που ευνόησε τις συνθήκες για να πετύχουμε κάτι καλό.

Rockpages.gr: Σε ενοχλεί το γεγονός ότι ο «κράχτης» του group είναι μία μπαλάντα;

Δημήτρης Κατής: Καθόλου! Όταν κάνεις μία καλή αρχή και γράφει κάτι ποιοτικό…θα σε ανταμείβει με διάφορους τρόπους στη συνέχεια. Σήμερα υπάρχουν δεκάχρονα παιδιά που λατρεύουν το «Κάνω Μια Ευχή»…αυτό λέει πολλά!

Rockpages.gr: Πόσο δύσκολο ήταν να ηχογραφήσετε το 1989 τον πρώτο σας δίσκο;

Δημήτρης Κατής: Ήταν πολύ δύσκολο…ήταν θέμα ψυχολογικής πίεσης, υπομονής, επιμονής, πολλών χτυπημάτων πόρτας…μας πετάγανε έξω (γέλια)! Εμείς επιμέναμε όμως και για έναν παράξενο λόγο ήθελα να κυκλοφορήσει ο δίσκος μας από την EMI…δεν ήθελα να πάω σε άλλη εταιρεία! Ήθελα από την αρχή να είμαστε σε μία κορυφαία εταιρεία. Ο Μάνους Ξυδούς ήταν ο βοηθός παραγωγής στην EMI τότε…στον Περισσό….και αφού τον έπρηξα, μου λέει: «Μητσάρα, έλα να κάνουμε κάτι καλό»! Ήταν ροκάς ο Μάνος…original ροκάς. Του πήγα τα τραγούδια που είχα γράψει και μία λίστα με τα πιθανά ονόματα για group…πάνω πάνω είχα το όνομα των Εξόριστων γιατί αυτό ήθελα να είναι το όνομα του συγκροτήματος μου. Όπως και έγινε…ο Μάνος είδε το πρώτο όνομα στη λίστα και κόλλησε (γέλια)! Άσε που όταν άκουσε το «Κάνω Μια Ευχή», μου είπε ότι αυτό το κομμάτι θα γίνει τεράστια επιτυχία…το θυμάμαι σαν τώρα! Η Τζένη Στράλα, που ήταν μαθήτρια μου στο ωδείο…στην Αγία Παρασκευή, μόλις άκουσε την αρχική ιδέα που είχα για το «Κάνω Μια Ευχή» την έπιασαν τα κλάματα και μου ζήτησε να το μελοποιήσει εκείνη και να γράψει τους στίχους αν και εφόσον το έκανα ποτέ ολοκληρωμένο τραγούδι.

Rockpages.gr: Τα video-clips από το ντεμπούτο των Εξόριστων γυρίστηκαν με χρήματα της EMI ή δικά σας;

Δημήτρης Κατής: Το «Κάνω Μια Ευχή» και το «Σύνορα Παντού» ήταν της EMI. Το «Δόξα και Τιμή» γυρίστηκε με δικά μου χρήματα.

Rockpages.gr: Υπάρχει σκέψη για επανέκδοση των δίσκων δεδομένου του ότι είναι και σχετικά δύσκολο να τα βρουν οι νεώτεροι fans της μπάντας;

Δημήτρης Κατής: Ναι…αν και πάλι ερχόμαστε σε αυτό που σου έλεγα στην αρχή για τους κατάλληλους ανθρώπους με τις κατάλληλες προτάσεις. Θα ήθελα κάποια στιγμή να επανακυκλοφορήσουν καθώς δεν υπάρχει και κανένα πρόβλημα με τα δικαιώματα…δεν τα έχει η EMI αλλά εγώ. Πάντως, η άποψη μου είναι ότι οι Εξόριστοι θα πρέπει να κυκλοφορήσουν έναν καινούργιο δίσκο που να κινείται μουσικά στα χνάρια του πρώτου.

Rockpages.gr: Ποιες ήταν οι σχέσεις σας με τα υπόλοιπα ελληνικά συγκροτήματα της εποχής;

Δημήτρης Κατής: Δεν είχαμε σχέσεις…

Χρήστος Αβράμης: Ήμασταν Εξόριστοι…όνομα και πράγμα!

Δημήτρης Κατής: Παίζαμε για εμάς και δεν επιδιώξαμε ποτέ να κάνουμε δημόσιες σχέσεις ή κάτι τέτοιο.

Χρήστος Αβράμης: Να προσθέσω κάτι...σαν πιτσιρικάς εκείνη την εποχή, είχα αρκετές προτάσεις από groups για να γίνω ο τραγουδιστής τους…δεν πήγαινα σε κανένα και ήμουν αφοσιωμένος στα δικά μου μουσικά γούστα…ήμουν και αρκετά δύσκολος στο να ταυτιστούν τα γούστα μου με κάποιου άλλου. Κάποιο βράδυ οδηγούσα το ταξί και βρισκόμουν στην Κατεχάκη…στο ύψος της Κηφισίας…πρέπει να ήταν 1 η ώρα…στο ραδιόφωνο παίζει κάποιο κομμάτι του Δημήτρη από το δίσκο που είχε βγάλει (σ.σ. «Δωριείς») και αμέσως μου έκανε «κλικ»…αμέσως, σκέφτηκα ότι θα μπορούσα κάλλιστα να συνεργαστώ με αυτόν τον τύπο, αφού το στυλ του στην κιθάρα δεν ήταν το τυπικό metal αλλά είχα και κλασικότροπες φόρμες και έντονη επιρροή από την ελληνική μουσική παράδοση. Όντας, λοιπόν, φίλος της μεσαιωνικής μουσικής αλλά και του baroque έβρισκα στο παίξιμο του Δημήτρη ένα κοινό υπόβαθρο. Μου άρεσε, ιδιαίτερα, το συμφωνικό στοιχείο της μουσικής του…και είχα ένα προαίσθημα ότι θα συνεργαζόμουν με τον Κατή…όπως και έγινε! Σαν κάτι να μας ένωσε…ήταν σημαδιακό. Αυτό που συχνά ξεφεύγει από τον κόσμο όταν ακούει τους δίσκους των Εξόριστων είναι ότι πρόκειται για μία πολύ απαιτητική μουσική…ιδιαίτερα όταν μιλάμε για τον τομέα των φωνητικών. Και στην κιθάρα όμως…

Δημήτρης Κατής: Δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά να είσαι τραγουδιστής των Εξόριστων.

Χρηστός Αβράμης: Ο Δημήτρης είναι ένας καλός πρεσβευτής της Ελλάδας στο εξωτερικό και θα πρέπει να υπογραμμίσω ότι θα μπορούσε εύκολα να πάρει τον εύκολο δρόμο και να βγάζει χρήματα παίζοντας απλά πράγματα…τα οποία, όμως, δεν θα έβγαιναν από την καρδιά του.

Δημήτρης Κατής: Το βασικότερο είναι ότι ξεκινούσαμε εκείνη την εποχή μία προσπάθεια που δεν ξέραμε που θα βγει. Δεν υπήρχαν πριν από εμάς κάποιοι που να έπαιζαν επικό heavy rock με ελληνικό στίχο…άρα δεν υπήρχε κάπου να πατήσεις.

Χρήστος Αβράμης: Οι Εξόριστοι υπήρξαν η αρχή για πολλά πράγματα…έδωσαν το έναυσμα για τα επόμενα πράγματα που έγιναν στην ελληνική δισκογραφία, με τον ελληνικό στίχο κτλ.

Rockpages.gr: Μετά την επιτυχία του πρώτου δίσκου, υπήρξε ψυχολογική πίεση όταν κάνατε το «Δεκαεννιά»;

Δημήτρης Κατής: Έπρεπε να γράψουμε νέα κομμάτια…νέο δίσκο. Είχαμε ένα συμβόλαιο και έπρεπε να κυκλοφορήσουμε κάποια συγκεκριμένη εποχή νέα album…μόνο που τότε ήμουν φαντάρος! Έπρεπε να έρθω από την Τρίπολη, ψάχναμε για μπασίστες και γενικά νέα μέλη.

Χρήστος Αβράμης: Συμπληρωματικά σε αυτό, είναι πολύ δύσκολο στην Ελλάδα να έχεις δίπλα σου επαγγελματίες μουσικούς που να συμμερίζονται τα δικά σου οράματα. Πολύ δύσκολο…

Rockpages.gr: Πως θα περιέγραφες σε έναν πιτσιρικά σήμερα τη μουσική των Εξόριστων;

Δημήτρης Κατής: Επικό heavy rock!

Rockpages.gr: Αν είχατε μία χρονομηχανή και μπορούσατε να γυρίσετε πίσω στο χρόνο, θα αλλάζετε κάτι αναφορικά με την πορεία των Εξόριστων;

Χρήστος Αβράμης: Για μένα όποιος δεν κάνει λάθη είναι νεκρός…δεν ξέρω τώρα να σου πω τα λάθη που έκαναν οι Εξόριστοι αλλά, σίγουρα, χαίρομαι που κάναμε λάθη γιατί φανερώνει ότι ήμασταν ενεργοί, ζωντανοί!

Δημήτρης Κατής: Το ντύσιμο (γέλια); Αλήθεια, δεν ξέρω!

ΠΗΓΗ: http://www.rockpages.gr